Istanbul'un cok sicak bir gununde biraz karli bir hatira ile icinizi serinletmek istiyorum, gerci, iciniz serinlerken biraz dusundurecekte ama olsun...Ben kendimi bildim bileli beyazi cok severdim, saclarimda gorene kadar.:)
Yasim kucuk ama beyazlarla erken tanistim biraz...;) Heralde Allahu Teala tefekkur alemine erken dalmami uygun gordu, boyle nasip etti...Hamdolsun...Dursun Gurlek'in ''Cinaralti kitap sohbetleri'' kitabindan yasadigi hos bir ani bu...

ISTANBUL'un, birkac gun icin de olsa, beyaz kefenini giydigi gunlerdi.  Her taraf bembeyaz kar oldu. Erzurumlu bir zat, yuksek daglarin tepesinde yagmaya baslayan kari, etrafinda ki zengin dostlarina gostererek,
''Arkadaslar kar diyor ki :
Gordugunuz gibi yavas yavas o tarafa geliyorum. Odununuzu, komurunuzu bir an once hazirlayin'' seklinde konusmus. Orada bulunan fakir bir vatandas ''Peki size ne soyluyor?'' diye sorunca karin ona da soyle cevap verdigini soylemis :
''Sizinle yuzyuze gorusecegim...''
Kendimize ve etrafimiza dikatli bir gozle baktigimiz zaman kara benzeyen bazi orneklerde goruruz. Mesela saclarinin yaridan fazlasi agaran kimsenin kafasi kar gibi beyaz kefene burunur. Nitekim boyle birinin basina dikkatli dikkatli bakan arkadasina o zat soyle demis :
''Arkadas ne bakip duruyorsun? Unutma ki bu serseri kar, her daga yagar!''
Hazreti Omer(ra) her gun kendisine ikazda bulunmasi icin adam tutmus, bir gun sacinda beyaz kil gorunce, artik sana gerek kalmadi diye gorevine son vermis. Sair ne guzel soylemis :

Sakaklarima kar mi yagdi ne var?
Benim mi Allah'im, bu cizgili yuz?
Ya gozler altinda ki mor halkalar
Neden boyle dusman gorursunuz,
Yillar yili dost bildigim AYNALAR...