Ayaklarina zincirler takilmis...Elleri kelepceli...Ve arkasinda surekli itilmekte...Belli bir istikamete dogru hem gidiyor, hem bagiriyor :
_Gitmem ben o beldeye! O sehre inanmiyorum!
Yanina bir gorevli geliyor ve kulagina sunlari fisildiyor :
_Bu yol o mezile cikar. Ama sen bilirsin, ister inana inana git, ister inanmaya inanmaya...Tercih tamamen sana aittir!...
Istegine bagli olmayan islerde, her insan : Mahkum!
Her an nefes aliyor : Havaya esir...
Ne cigerlerine el atabiliyor, ne yildizlara : Elleri bagli...
Yer cekimiyle arza raptedilmis : Kacmaktan mahrum...
Ve nihayet dunya onu kabre goturuyor : Gitmeye mecbur...
Bir asi mahkum kalkiyor, ''ben gitmem'', diyor. ''Ahirete inanmiyorum'' diyor. Bilmiyor ki,
inanmamak ahirete gitmeye engel degil, cennete girmeye mani...
Alladdin Basar
Gitmek mi zor, kalmak mi? Netice de gidilecek son nokta belli iken...
This entry was posted
on Pazar, Ağustos 29, 2010
at 04:55
and is filed under
Icimden Geldigi Gibi...
. You can follow any responses to this entry through the
comments feed
.
Kayıtlar
