Edeb, en hayırlı sanattır. Hakk’a giden yolun azığıdır. Edeb, olgunlaşmanın ilk şartıdır. Hakiki edeb, nefsi terketmektir. Ayıplarınızı edeble örtünüz. Hakiki güzellik, ilim ve edeb güzelliğidir. İnsanın ziyneti, edebin tamamıdır. Evlâdına edeb öğretmeyen, düşmanlarını sevindirir. Ruhen yükselmek, ancak edeble mümkündür. Akıllı, edebi edebsizden öğrenir. İlim şerefi ve edeble Âdem, melekten üstün oldu... Sohbet bir cesettir. Edeb ise, o cesedin ruhudur. Edeb; insanı her türlü hatadan koruyan bilgi ve prensiplere sahip olmaktır. Her şey çoğaldıkça ucuzlar. Fakat edeb çoğaldıkça, değeri artar. Edeb, kendisinden yükseğini çok görmemek, kendisinden aşağısını da hor görmemektir. Edeb güzelliği, kişiyi nesebe muhtaç etmez.
Edeb, insanı utanılacak şeylerden koruyan melektir. Edeb, Rasûlullah’ın sünnetine uygun hareket etmektir. İlim elde etmek isteyen, edebli olsun. İyi amel sahibi olmak isteyen, edebli bir şekilde ilim sahibi olmaya baksın. Muhabbet ehli, sevgi işinde iyi niyete sahip oldukça, edebleri artmaya başlar. Edeb, nefsi gerektiği şekilde terbiye etmek ve güzel ahlâk ile süslemektir. Edeb, insanın mutlak bir fazilet kaynağıdır. Edebin dostları: Hayâ, Samimiyet, Teslimiyet, Muhabbet, Niyet, İtaat, Gayret, Sohbet ve Hizmettir...
Ya Rabb! Bizleri edebli kullarindan eyle! Edep Ya Hu!
This entry was posted
on Perşembe, Ağustos 26, 2010
at 05:43
and is filed under
Hazine-i ilim,
Hikmet Damlalari
. You can follow any responses to this entry through the
comments feed
.
Kayıtlar
