Yaşlı bir Kızılderili torunuyla birlikte kulübesine oturmuş kavga eden iki köpeği izliyordu. Köpeklerden biri beyaz diğeri siyahtı ve kavga ediyorlardı. Torun kendini bildi bileli bu köpekler kulübenin önündeydi ve sık sık kavga ederlerdi.
Dede nedense bu köpekleri kulübesinden ayırmaz onları sürekli göz önünde tutardı. Çocuk dedenin kulübesini korumak için bir tane köpeğin yeterli olduğunu biliyordu ve dedenin niçin iki köpeği de burada bulundurduğuna bir anlam veremiyordu. Bunu dedeye sordu.
Dede torunun bu sorusuna bilgece bir cevap verdi: "Onlar, benim için iyiyle kötünün simgesidir, şu gördüğün köpekler gibi, iyilik ve kötülük içimizde sürekli mücadele ederler dedi.
Onlara baktıkça ben bunu düşünürüm o yüzden onları yanımda tutarım diye ekledi. Torun bu iki köpek sürekli kavga halindeyse bunun bir de kazananı olmalı diye düşündü ve peki bu mücadeleyi hangisi kazanır? Diye sordu. Dedi hiç düşünmeden " ben hangisini beslersem o kazanır" diye cevap verdi.