YETMİŞALTINCI YAŞ GÜNÜNDE, ihtiyar ilkokul öğretmenimi ziyarete gitmiştim. Karısı ile birlikte bahçedeydi. Öğretmenim çimenleri suluyor, karısı da çiçek saksılarının toprağını değiştiriyordu.Beni gördükten sonra, işlerine ara verdiler. Hava güneşliydi. Bahçedeki masanın etrafında oturmayı tercih ettik. Sohbete dalmışken, öğretmenimin bir komşusu gelip civardaki çocukların zaman zaman bu çimenlerin üzerinde top oynadıklarını haber verdi.

“Bunlara sakın yüz vermeyin” dedi. “Bu şartlar altında çimen yetiştiremezsiniz.”Öğretmenim, ona şu güzel cevabı verdi:

“Zararı yok efendim. Bence çocuk yetiştirmek, çimen yetiştirmekten daha önemli.”




İsmail Örgen

Bizim zamanimizda diye baslayan cumlelere alisiksiniz muhtemelen... Ancak nasil geldik bilmiyorum ama oyle bir hale geldi ki gercekten bizim zamanimizda demeden gecilmiyor sanki... Bizim zamanimizda buyumek daha kolaydi sanki... Sartlar zordu belki, hic birseye bu kadar rahat ulasilamiyorduk belki, her istedigimiz olmuyordu belki, hatta kucucuk bir odacikta bir kac kisi kalmak zorunda idik belki, hatta gidecek, gezecek ne yerimiz ne de paramiz vardi belki...Bunlari daha da cogaltabiliriz lakin mutluyduk, her isimizi kendimiz yapabiliyorduk... Annemizden babamizdan sikismadikca bir sey istemeye utanirdik Ya Hu!
Kucucuk bahcelerde, kalabalik icinde, kendi yaptigimiz oyuncaklarla cokta paylasimci bir sekilde oynuyorduk...:)) Sanki butun dunyada bizden baska cocuk yok gibi...
Evlerimizin etrafinda ki cimenliklerde kosarken, yoruldugumuz da, taze sogan, ekmek ve tuz ile piknik yaparken ki birbirimizden aldigimiz o haz tarifsiz zenginlikmis meger... Yok yok biz simdiki cocuklara nazaran cok mutluymusuz. Teknolojik herseyden uzak, yasamisiz cocuklugumuzu hamdolsun... Simdi cocuklarimiz bir karis cimenden mahrum buyuyorlar malesef...
Bir de soyle yazilara cok rastliyorsunuzdur...Lutfen cimenlere basmayiniz... Bende diyorum ki lutfen cocuklarimiz biraz cimen bulmusken oynasinlar, yuvarlansinlar, biraz da boyle mutlu olsunlar...Sevgilerimle