Merhaba arkadaslar, gecen aksam canim babacigim bize yemege geldi... Uzun zamandir oturup soyle guzel bir muhabbet etmeyeli cok olmus meger... Hic bitsin istemedim... Babamin muthis bir anlatimi vardir, alir goturur bir yerlere anlatirken... Yine cok guzel bir konuya degindi.... Farkli olmak...

Canan diye bir kizdan bahsetti...Ve Hatice...Ikiside ayni okulda okuyan iki ogrenci, ikiside sekiz yasinda. Canan'in maddi durumu iyi, Hatice'nin  ise cok kotu bir durumda. Canan bir gun evde annesine, camin onundeki menekseleri sordu:

''Annecigim neden bu menekseleri hep golegeye koyuyorsun. Cicekler guneste daha guzel acmaz mi?'' dedi.

Annesi : ''Kizim bu ciceklerin farki var,  guneste degil, golgede acarlar... Digerlerinden farki olsun diye buraya koyuyorum. Farkli olmak, hem guzeldir, hem ozeldir'' demis.

Ertesi gun okulda Canan kendi dengi cocuklar yerine Hatice'nin yaninda oturmus. Ogretmeni israrla yerini degistirmek istemesine ragmen o inatla Hatice'nin yaninda oturmak istemis. Ogretmen annesinin bu duruma tepki verebilecegi dusuncesiyle Canan'in annesini okula cagirip durumu izah etmis.
Sonra annesi Canan'a evde sormus :

''Kizim neden kendi arkadaslarinda oturmuyorsun sinifta. Su pasakli kizin yaninda oturuyorsun?'' demis.

Canan : '' Annecigim senin menekselerin gibi farkli olmak istedim. Farkli olmak hem guzeldir, hem ozeldir diye kousmustuk. Hatice gibi bir kiz daha yok sinifta ben onun yaninda oturarak diger arkadaslarimdan farkli olmak istedim.'' demis.
Annesi saskinliktan hic bir sey dememis, ancak uzerine gitmektense bazi seyleri kendisinin anlamasi icin Canan'a zaman vermesi gerektigine karar vermis. Birinci donemin sonuna kadar yanyana oturmuslar fakat fazla da samimi olamamislar.
Bir gun okula yakin sirin bir koye piknik duzenlenmis. Canan diger arkadaslariyla birlikte bu piknige gitmis. Koy cevresinde kosusup oynarlarken, Canan'in dikkatini kohne bir evin penceresindeki menekseler cekmis.
'' Aaaa annemin menekselerinden..'' diye bagismis gayri ihtiyari... Eve dogru yaklasmis ve pencereden Hatice kafasini uzatmis. Canan saskinligini gizleyememis...

''Sen burda mi oturuyorsun Hatice '' demis... Hatice iceri buyur etmis sevincle arkadasini, cunku daha once hic bir arkadasi evine gelmemis. Uzun uzun anlatmaya baslamis :

'' Benim babam yok, annem yatalak felcli, sadece gecimimizi sagladigimiz su kapinin onunde ki inekten baskada bir seyimiz yok. Bir akrabamizin arasira sira gonderdigi paralarlada idare ediyoruz iste...Ben inekten her gun sut sagip satiyorum. Ihtiyaclarimizi aliyorum. Gelip anneme bakiyorum ve sonrada acele giyinip kosa kosa okula geliyorum. O yuzden bu pasakli halim, dikkatsizligim...Bu kadar bakabiliyorum iste kendime... Ama okuaycagim goreceksin, anneme daha iyi bakacagim...'' demis.

Canan, Hatice'nin anlattiklarina oyle kapilmis ki disarda annesinin onu bagira cagira aradiginin farkina bile varmamis...Neyse cok fazla uzatmayayim...
Canan annesine olan biteni anlatmis ve mutlaka babasiyla ona yardim etmeleri konusunda ikna etmis. Evlerinin yaninda bir mustemilat varmis. Onlari oraya aldirmislar, annesine bir bakici tutmuslar...Hatice ile Canan beraber temiz temiz okula gidip gelmisler. Hatice'nin  kafasini takacak hic bir seyi kalmadigindan sadece dersleriyle ilgilenmis ve yakin zamanda okulun en basarili kizi olmus...Esas simdi kaderin cilvesine  bakin :
Hatice doktor olmus ve sun an da calisiyor, canan'da ogretmenlik yapiyormus...
Ben cok etkilendim, kimsenin dis gorunusune bakipta yargilamamak lazim... Babam cok sosyal, insanlari cok sevdiginden ve herhaldede doktor oldugundan geleni gideni hic bitmez...Ve iste boyle her gelenin bir hatirasi  oldugundan onlar  babama anlatir, babamda bize... Her insan ayri bir dunya, ayri bir mutluluk ya da huzun timsali... Soyle bir bakinca neler var neler yani... Sevgiler...