Konusuyorum ya hani,
Aslinda tam da sustugum cümledeyim...
...Neydi o kunusurken sustugum cümleler?
Söylemek istemedigim, söylemekten korktugummu?
Söylemeye gerek duymadigim, söylemeyi unuttugummu?
Nasilda suskun kalirdim söyleyemediklerime...
Söylemesini bilmediklerime...
Mecburmuydum anlatmaya, sustugum cümleleri?
Sozler anlatirmiydi anlatmak istediklerimi?
...Duyamazdi yürek o söz lerzan olsada,
Avare kalmazmiydi o söz firtinami anlatsa?
Öyleyse susmaliydim..
Susmaliydim ki sözler utansin sustuklarimdan,
Büyüsün, raks etsin icimde, hic eksilmesin duyduklarimdan...
Anlasin yürek, sevsin o da bitek benim icin konusan o sukut cümleleri...
Anlasin Ki Söz Islemez Yüreklere...
Artik Sustum...
Sükutum Daglar Gibi...
This entry was posted
on Pazar, Aralık 12, 2010
at 07:42
and is filed under
Siirler
. You can follow any responses to this entry through the
comments feed
.
Kayıtlar
