Yolun bitimine kadar gelmeleri şart değil.
Herkesin gidebileceği bir yol vardır .
Sen yeter ki, kendin kalabilmeyi becer.
Çünkü kendinden başka kimseye mecbur değilsin.
Zorlama kendini,
Bırak yanındakiler seni mutlu ettiği sürece seninle gelsin.
Sen istemediğin sürece, hiçbir şey için ödün vermemelisin..
Çünkü uğruna fedakarlık yaptığın kişi, yarın seni unutabilir.
Ve unutma ki;
“Aynı dili konuşanlar değil, aynı duyguyu paylaşanlar anlaşabilir”.
~Bukowski~
This entry was posted
on Pazar, Mart 25, 2012
at 06:07
and is filed under
Hayatin icinden...
. You can follow any responses to this entry through the
comments feed
.
Kayıtlar
