Verdiğim değeri haketmeyen insanları silmeyi..
Arkama dönüp bakmamayı...
Hiç kimse için kendime saygımı yitirecek bir şey yapmamayı..
Gözyaşlarımın değerini bilmeyi ve onları üç kuruşluk insanlar için harcamamayı...
Ben izin vermeden kimsenin beni üzemeyeceğini..
Kendimin her şeyden önemli olduğunu...
Zor oldu...
Geç oldu....
Ama ÖĞRENDİM...
Can Yücel
This entry was posted
on Çarşamba, Mart 21, 2012
at 06:06
and is filed under
Hayatin icinden...
. You can follow any responses to this entry through the
comments feed
.
Kayıtlar
