Namaz hakikatte Allah’ın kula tecellisidir. Kul bu tecellide zahiren etken de görünse gerçekte edilgendir. Allah’a münacat eder, Allah da ona cevap verir.

Kur’an okur, Allah onun ağzından konuşur. Nitekim “Semiallahu limen hamideh” (Allah hamd edeni işitti!) ifadesi bizim ağzımızdan Allah’ın konuşması demektir. İnsan bu dünyaya terk edilmiş bırakıldığında Cehenneme ne hacet, dünya bir cehennem çukuru oluverir, kâfir için daima böyledir. Mümin Allah’ın dostudur Elhamdülillah!

Namaz iki kişilik bir eylemdir, diğeri Allah olan iki kişi. Bir dostunuz size bir derdini anlatır, siz ona bir ayetle cevap verirsiniz. O an anlarsınız, iki kişinin üçüncüsü Allah’tır. Kulağınıza fısıldayan ‘O’ iken çözülmeyesi dert mi olur? Kaptanı Allah olan, dümeni Allah’ın şeriatı olan bir kutlu gemidir müminin hayatı… Hatırlarsanız, ne demişti Nebi arkadaşına;

 “Lâ tahzen innallahe maanâ!” (Üzülme, Allah bizimle!)

Allah size en sevdiğini rehber olarak göndermiştir. Kalplerinize bakın, kulaklarınızı açın! O bize kalpler, gözler, kulaklar verdi ya! Allah’la beraber olmak bin cennete değişilmez. Cennet belki beklenilen bir yerdir, oysa Allah’la beraberlik el’an buradadır. O’nu beklemek gerekmez. O bize şahdamarımızdan yakındır, kişi ile kalbinin arasındadır.

Değil mi ki Allah bizimle! İnsan sevdiğine seninle dünyanın diğer ucuna giderim demez mi? Bu sırdandır ki, mürşid-i kâmiller O’nunla olunca cehennemin alevleri içinde olmaya bile razı olmuşlardır.

Allah’ım, Sen’inle olduktan sonra her yer Cennet!


Allah’ım, Sen’inle her yere gelirim, sözüm söz!