Sevgili Pabuc bu yazimi senin icin yaziyorum, oyle bir konu ki bu benim imtihan sebeblerimden diyebilirim...
Hep verdim ama hic almadim, hep yaptim ama ben hic gormedim...
Hayata her zaman iyi niyetli, olumlu, pozitif bakmaya calistim kendimi bildim bileli... Bir insan bir sey yapiyorsa vardir bir sebebi derdim... Oyledir de zaten sebebler dunyasinda yasiyoruz... Ancak karsilastigim insanlar yasadigim olaylar, tavirlar, gercekler, yalanlar, sahte yuzler, dedikodular, iftiralar falan filan... Herseyin benim dusundugum ya da tahmin ettigim gibi masum olmadigini gordum... Yikildigim oldu, dayanamadigim anlar, caresiz bicare kaldigim zamanlarim oldu...
Ancak neticede imtihan dunyasi bu dunya ve yasadigimiz her seyin vardir bir hikmeti...

Benim bu kadar olumsuzlugun yaninda farkim olmali diye dusundum... Karsiligini yalniz ve yalniz Allah'tan bekleyerek iyilik yapmaya basladim. Iyilik yap denize at misali...
Dogru duzgun iyilik gormedim ben kimseden ailemden baska... Ama benim herkese elimden geldigi kadar iyiligim dokunmustur... Karsiliksiz sadece Allah icin yapinca hani, bir sey beklemeden karsindakinden... Iste o zaman biraz olsun rahatladim...
Bu yaziyi yazarken gercekten cok dusundum dogrusu...
Benim son zaman da gordugum en buyuk iyilik yine babamlarla dolu dolu bir on gunluk bir tatil gecirmem oldu... Imkansizlik icinde gerceklesti ve buna gercekten cok ihtiyacim vardi... Rabb'im basimdan eksik etmesin onlari insallah...

Bir de benim hic unutmadigim bir sey olayi  paylasayim seninle...Ogrencilik yillarimda Uskudar'da minubus beklerken, cami duvarinin kenarinda oturmus, tespih, kalem vs. satan yasli bir amcanin hali dikkatimi cekti... Gozlerinden caresizligini gorebiliyordum. Yaklastim ''hayirdir dede iyi misin?'' dedim. Soylemek istemedi once ben israr edince de sikintili bir sekilde ''evin elektirigi kesildi ve ben hic bir sey satamadim, evdekilere ne soyleyecegim diye dusunuyordum kizim'' dedi. Icim parcalandi koskoca dedeyi oyle gorunce mahfoldum. Bir yandan da icimden geciyor ki son parami da verirsem ben ne yapacagim ihtiyaclarim var yol parasi falan... Sadece yol parami icinden aldim ve sanirim on onbes lira verdim... Ogrenciyim tabi ne olacak ti ki zaten ama o zamanlar iyi paraydi... Gozleri dolu dolu bana bakti ve oyle icten dua etti ki anlatamam...

Gozleri hic aklimdan cikmadi uzun zaman, eve geldim her zaman ki gibi misafirlerimiz var... Amcam durup duruken beni cagirdi ve elime tam yuz dolar tutusturdu, ben sok sok sok neden, niye verdi ki simdi...
Allah Allah diye dusunurken bir an da o dede geldi aklima... Kendi kendime diyorum ki bak goruyor musun Mevla nasilda hakkaten de bire on veriyor...:)) Ben oyle saskinlikla odama gittim bir de baktim babam geldi o da bir yuz dolar verdi... Iyice sok oldum bu sefer sanki anlasmis gibi ama eminim birbirlerinden haberleri yoktu... Ogrenci icin o zaman iyi para tabii yani... Yine o dedenin yanina gittim sonra ki gunlerde niyetlendim ona vercektim birini ama yoktu... Bir kac defa sordum cevreden kimse gormemisti...
Allah'in her nasip ettiginde bir hayir, bir hikmet vardir... Hani derler ya eline toplu igne batsa bosuna degildir diye... Bayagi uzattim cok genis kapsamli bir mevzu, sayfalar yazabilirim hakkinda...:)) Neyse Allah hep iyiliklerle dolu bir hayat nasip etsin cumlemize umidi ile...
Sevgilerimle