Affetmek Rabbimizin (CC) en çok hoşuna giden amellerden birisi, îmânımızın kemâlini gösterir.

Mü’min, günahkâra değil günaha karşı tavır içinde olmalı. Suçluya değil suça karşı olmalı. Peygamber Efendimiz (SAV) in hayatı boyunca hep af yolunu tercih ettiğini görmekteyiz. Nitekim Kur'ân-ı Kerîm'de Rabbimizin Rasûlü'ne öğüdü de bu yöndedir: "Sen af yolunu tut, iyiliği emret ve câhillerden yüz çevir!"(el-A'raf, 199)
Mü’minin dilinden düşürmemesi gereken dualardan biri de, Peygamberimizin Hz. Âişe(RA)’ye öğrettiği: "Allâh'ım! Sen affedicisin, affı seversin, bizi de affet!" duâsı olmalıdır.

Hebbâr bin Esved İslâm düşmanlarının önde gelenlerinden biriydi. Peygamberimizin kızı Zeyneb(RA) Medîne'ye hicret ederken, mızrağıyla vurarak onu deveden düşürmüştü. Hz. Zeyneb o esnada hâmile olduğundan çocuğunu düşürmüş ve ağır bir şekilde yaralanmıştı. Bu yara, kısa bir müddet sonra da vefâtına sebep olmuştu.
Hebbâr, Mekke'nin fethinden sonra kaçtı. Rasûlullah Medîne'de ashâbıyla oturduğu bir esnâda huzûr-i saâdete gelerek müslüman olduğunu bildirdi. Peygamberimiz onu da affetti. Ashâbına ona hakâret etmeyi dâhi yasakladı. (Vâkıdî, II, 857-858)

***

İnternet kesintileri yüzünden eskisi kadar post yayınlayamıyorum malesef... Buraları ve sizleri çok özledim. En kısa zamanda yeniden görüşmek ümidi ile... Herkese hayırlı bayramlar diliyorum canlar!