Kanunî Sultan Süleyman bir gün boğaz gezisi yaparken, kayığını Beşiktaşlı Yahya Efendi dergâhının tarafında kıyıya yanaştırıp Efendi hazretlerini de yanına davet etmişti. Yahya Efendi k.s. da beraberinde nur yüzlü bir zatla geldi.Boğazda seyir halinde olan kayıkta Kanunî ile Yahya Efendi birbirleriyle tatlı bir sohbete başladılar. Fakat misafir zat bu sohbete katılmamıştı ve sürekli padişahın parmağındaki pek kıymetli yüzüğe bakıyordu. Durumu fark eden Kanunî yüzüğünü çıkarıp o zata verdi. Ancak o zat yüzüğü aldığı gibi denize fırlattı. Sultan buna içerlediyse de Yahya Efendi’nin hatırına bir şey demedi.


Gezi nihayete erip kıyıya yanaştıklarında, o zat eğilip denizden bir avuç su aldı ve kendisine hayretle bakan Kanunî’ye uzattı. Zatın elinde az evvel fırlattığı yüzüğünü gören Kanunî yüzüğünü aldı. Bir şeyler diyecekti ki, o nur yüzlü zat hızla yanlarından uzaklaşıp gözden kayboldu. Sultan iyice şaşırmıştı.


Yahya Efendi, mütebessim bir şekilde izah etti:

– Sultanım! Bu zat görmeyi epeydir arzuladığınız Hızır Aleyhisselam idi, dedi.

Ahh ahh! Canlar bakarsiniz belki bir gun bize de gorunur mubarek... Seneler evvel anaannemlerde kaliyordum Midyat'ta, kapi caldi. Dedem kapiyi acti ve ustu basi daginik bir dilenci sessiz bir sekilde elini uzatmis bakiyor. Dedemde bos cevirmek istemedi bozuk yok dur icerden alip geleyim dedi lakin dondugunde o yoktu...
''Gozlerinde bir acayiplik bir derinlik vardi sanki'' dedi. Hocasina anlatti ve buyuk ihtimal Hizir (as) oldugunu soylemis. Dedem cok buyuk pismanlik icersinde eve dondugunde gozleri dolu dolu ''keske cebimde ne varsa verseymisim '' dedi. O da hep beklerdi onu, hep bahsederdi...
Allah rahmet eylesin dedecigim...Bir fatiha esirgemezseniz sevinirim...
Kim bilir herkesin onunla ilgili en azindan buyuklerimizin ne anilari vardir...
Demek ki bekleyince geliyor diye dusunuyorum... Rabb'im onlara layik etsin bizi insallah...
Imtihanlarimizi Mevla'nin razi olacagi sekilde gecirmek umidi ile... Sevgilerimle