Dokunmayin dostlar
Uzak durun ne olur
Oylesine yanan bir yurek tasiyorum ki
Zemheri bir kor gibi
Korkuyorum yakmaktan
Dokunmayin dostlar ne olur
Oylesine canim yaniyor ki urkuyorum
Yarali bir serce misali
Sormayin ne olur, ne diyecegimi bilemem ki
Korkuyorum kirmaktan
Oylesine kirik ki kalbim, paramparca olmus bir cam misali
Anlatamam icimi, yansitamam ruhumun bitap aynasini
Tarif edemem savrulmuslugumu, hayat firtinasinda
Dokemem etegimde ki sararmis solmus yapraklarimi
Oylesine yoruldum ki
Suzemem kelimelerimi mana suzgecinde
Anlamini yitirmis sanki hersey hissettiklerimin karsisinda
Paylasamam yalnizligimi kimseyle
Ortak edemem kimseyi bu buhrana
Sessizligin cigliklarinda sagir olmus kulaklarim
Duyamam ki hic bir seyi, anlamam ki soylediklerinizi
Oylesine yorgunum ki dostlar
Dokunmayin ne olur...
Husna
This entry was posted
on Pazartesi, Mart 08, 2010
at 19:45
and is filed under
Siirler
. You can follow any responses to this entry through the
comments feed
.
Kayıtlar
