Hayat bu ya dostum; hicran yarasi hersey. Yarim kalan asklarla, tamamlanamayan cumlelerle dolu...

Sonu gelmeyen bir mucadele icinde, hayallerimizi gerceklestirmek adina hayatin bu inisli cikisli sarp yollarinda ilerlemeye calisiyoruz. Bazen yuruyor bazen kosuyoruz umarsizca.

Hayat bu ya dostum; can yakan acilar, dayanilmaz ayriliklarla dolu. Kirik bir kalp tasiyoruz icimizde.
Sahte yuzlerin yalan tesellileriyle dolu. Huzunle yogrulmus duygularimiz artik yorgun.

Hayat bu ya dostum; onemli sandigimiz ama gereksiz butun ugrasilarimiz. Ne icin? Kimin icin? Bir dusunmeli insan. Aslinda bos vermeli bence. Nasil bir duygudur acaba, her turlu haksizliga, her turlu kotuluge birazcik bos vermek?

Acaba daha mi kolay olurdu hersey?

Acaba gunduzlerde ki karanligin sonu gelir miydi?

Acaba o zaman gunes uzerimize dogar miydi?

Sanirim kabullenmek lazim,herseyi oldugu gibi kabullenmek...



Hayat iste be dostum;

IMTIHAN hersey IMTIHAN...

Sadece IMTIHAN...



HUSNA