Bazen dusunuyorum da oyle seyleri takiyoruz ki kafamiza, oyle dertleniyoruz ki olur olmadik. Sanki butun dunyanin yuku bizim uzerimizde, biz olmasak isler yurumeyecek, hersey aksayacak, hic bir sey yoluna girmeyecek gibi. Her seferde yasarim bunu ben. Aman ne olacak, aman nasil olacak, soyle olsun, boyle olsun... Kendi kendimizi yeriz. Hic bir seyde gelmez ya elimizden cektigimiz sikintiyla kaliriz.
Kendi kendime bir karar aldim gecenlerde. Bundan sonra hic bir seyi kafama takmayacagim diye. Yoruluyorum artik cunku, her neyse okudugum kitapta rastladigim bir hadis-i serif beni kendime getirdi dogrusu. Once sasirdim sonrada simdiye kadar neden oyle yapmadigima uzuldum. Hadis şu:
''Insanlar her islerinde hakkiyla Rabb'lerine tevekkul etselerdi, Allah'u teala zaten her islerini onlarin hayrina olacak sekilde nasip eder''
Basimin taci, kurban oldugum, mubarek insan ne guzel diyor. Anlayana tabi ki. Bende artik hic bir seyi kafama takmamaya calisiyorum ve aynen hadis-i uyguluyorum. Arkadaslar hakkaten sasilacak derecede rahatladim ya hu. Bir bakiyorum ki hersey nasilda istedigim sekli aliyor kendiliginden, istedigim gibi olmadiginda da hayirlisi boyleymis diyorum. Bu sefer dikkat ediyorum isin sonu benim istedigimden daha hayirli oluyor. Nasil hamdedecegimi sasiriyorum sonra..
Ya Rabbim boyle guzel bir peygamberle bizi sereflendirdigin icin, anlattiklarini anlama firsati verdigin icin, bu hadisleri karsima cikarip sonrada yasamayi bana nasip ettigin icin, sana sonsuz kere hamdolsun...