Hepmizin hayatinda bir mektup hikayesi vardir...:)) Akif Edib'in bu yazisi uzun sure tebessum etmeme vesile oldu...Ozlemisiz dedim kendi kendime...Renkli kagitlar alirdik suslu zarflar fakat bir cumle yazana kadar silmekten kagidin boyasi cikardi..)) Bazen de tasardi duygular kagitlar yemezdi... Kizdigimiz zaman da yirtardik sonra da pisman olur parcalari yapistirmaya calisirdik...:))
Ben hala hislerimi en rahat kagida dokebiliyorum, konusarak anlatmaya calismaktan daha samimi daha icten geliyor yazmak... En son kardesime bir mektup yazmistim heralde sakliyordur...
Artik maiiler, mesajlar sunlar bunlar var ama mektubun yeri bambaska... En basta guzel bir hatira...
Eskiden mektup deyince akan sular dururmuş. Nasıl durmasın! Çünkü biricik iletişim aracı mektuplarmış. Varsa yoksa mektuplar...
Haydi mektubum uğurlar olsun
Dağlar taşlar yolun olsun,
Seni falancaya ulaştırmayanın
İki gözü kör olsun...
Bu, benim çocukluk dönemimde mektupların sonuna eklediğim bir mâni.
Çünkü ben de yaşlı kuşağın mektup özlemine, hasretine yetiştim.
Konya'nın Miligös/Damlapınar Köyü'nde ilkokulu okurken; oğulları, kızları, torunları İzmir'de olan Fatma Ana, Şerife Ana gibi köyün ileri gelen teyzelerinin ağzından pek çok mektup yazdım. Onların düşüncelerine, duygularına mektup yoluyla tercüman oldum.
Dilerseniz bu fasla girmeyelim. Çünkü konu uzadıkça uzar.
Asıl söylenmesi gereken eskiden askere gidenlerin eşlerine, yavuklularına/ sözlülerine mektup yazamaması... Gerçektende tek satır dahi yazamazlarmış. Çünkü böyle bir hareket çok ayıp karşılanır, yazan yerin dibine batırılırmış.
Kısacası eşe, yavukluya değil mektup yazmak, hatta büyüklere yazılan mektupta onlara selam yazmak dahi ayıp addedilirmiş. Hal böyle olunca asker mektubunda köyün yedi sülalesine selam yazılır, fakat eşe, yavukluya bir kelime bile edebe mugayir görülürmüş.
O zaman gelinlerin ağzı varmış, lâkin dili yokmuş. Adeta birer edeb timsali imişler.
Şimdi ise gelinler bırakın dili olmamayı, pabuç gibi sivri dillerinin yarı sıra bir de kalkıp kayınpederi, kayınvalideyi dövüyorlar.Ne diyelim Allah encamımızı hayr eylesin!
Kıyamet alametlerinden biri de bu olsa gerek. Bugün aşağıda 90 yıl önce yazılmış bir kac mektubu aktaracağım. Sanıyorum mektubun nedenli önemli olduğu görülür ve anlaşılır.
Sevgili Oğlum,
Mahsûs selâm, edüp gözlerinden öperim. Tarafımızdan su'âl ederseniz hamd olsun cümlemiz de 'âfiyetdeyiz. Sizin de sıhhat de dâim olmanızı Cenâb-ı Hakk'dan tazarrûm ve niyaz eylemekdeyiz. Amucanız Hasan Ağa ve Yengeniz Hanım selâm edüp gözlerinizden öperler.
Halanız Kadın dahî selâm ile gözlerinden öper. Hemşireniz Hanımlar ve Mahdûmu Mehmed Ağa selâm ile ellerinden öperler.
'Amucanız Ahmed Çavuş ve hanesi tarafı kâmilen selâm ederler. El-hâsıl burada bulunan hısım akrabâ ve komşu ve ehibbâ kâffesi selam ile istifsâr-ı hatır ederler.
Oğlum hayli zamandan beridir mektubunuzu alamıyor idik. Çok şükür Cenâb-ı Hakk'a. Bu kerre göndermiş olduğunuz Fî 25 Nisan Sene 335 tarihli mektûbunuz geldi.
Ne derecede memnun ve mesrûr olduğumuzu tarîf edemem. Cenâb-ı Hakk 'ömrünüzü ziyâde eylesün de âminen ve salimen gelirsin.
Dünya gözüyle sen oğlumu görürüm. Bundan başka tahrîre şâyân bir şey yokdur. Bu kadarcıkla iktifa eder ve tekrar gözlerinizden öperek hatm-i makâl eylerim Sevgili Oğlum.Fi 20 Haziran Sene 1335
Erikler'den Valideniz
Hanife
Mektubuma cevâb beklerim Oğlum
Bursa
Sevgili Oğlum!..
Uzun zamandan berî mektubunu alamadığımdan son derece mütessirim.
Bununla beraber belki 15-20 mektûb oluyor yazıyorum. Hiç bir cevâba nâ'il olamadım. Senin hasret-i iştiyakından gece ve gündüz ağlamakdayım.
Rica ederim Oğlum. Bir mektubunu hiç olmazsa kendi imzan tahtında bir satırlık yazını gönder. Beni de bu uzun sıkıntıdan kurtar.
Gökteki melekler yerdeki insanlar bile hâlime ağlıyorlar. Sana kim sebep olup gönderiyorsa ve getirenin senin eline verenin sıhhat haberi alıp senden bana bildirenin Cenâb-ı Allah hiç bir vakitte sığmamasını, iki cihanda 'aziz olmasını her istediğini gönlündeki murâdını Cenâb-ı Mevlâ'nın vermesini gece ve gündüz dua edeyim ki bir fakir kadının duası elinde kabûl olur.
Allah onları iki cihânda azîz etsin ve seni de evlâdım.
İki gözlerinden öperek dünya gözüyle görüşmekler nasîb-i müyesser eylesün.Âmîn...
Valideniz İsmet
Akif Edib
Harikalar, hepsi birbirinden ayri samimiyetle ve yurekten yazilan mektuplar...:))
This entry was posted
on Çarşamba, Ağustos 10, 2011
at 06:12
and is filed under
yasanmis hatiralar
. You can follow any responses to this entry through the
comments feed
.