Leyla,var... Ama yokların ardında!.. Her ne idiyse bulduğum.... O, Leyla değil..! Seni, “yoksun” sanmak ne kötü!..
Mecnûn-sıfât boynuma zincîr urup ammâ Varsam sana Leylâ...
Rüzgâr usanmış, bitap;
Ses veriyor uzaktan, sanki yalvarır gibi...
Bir mum gibi akacaksın içime ;
Sızdığın kabın şeklini alır gibi ve sanki “bir ben daha” olur gibi!..
Yüreğe diken girer, kalbe gül! ..
Kalbe gitmeyen söz yarı yolda kalır! ..
This entry was posted
on Pazar, Aralık 26, 2010
at 00:07
and is filed under
Siirler
. You can follow any responses to this entry through the
comments feed
.